Komisja przyjęła ostateczną tablicę wyników w dziedzinie uproszczenia, czyli ponad 120 zmian, które mają uprościć zasady finansowania europejskich przedsiębiorstw, miast, regionów, naukowców i organizacji pozarządowych ze środków UE. Wraz z przyjęciem wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020 oraz sektorowych programów finansowania wiele osiągnięto w kwestii zapewniania potencjalnym beneficjentom łatwiejszego dostępu do środków UE. Instytucje oraz państwa członkowskie UE muszą jednak w dalszym ciągu prowadzić działania mające na celu wprowadzanie uproszczeń poprzez przyjmowanie niezbędnych środków wykonawczych i technicznych.

„Począwszy od tego roku dostęp do funduszy UE będzie łatwiejszy, jednak nie wpłynie to negatywnie na monitorowanie sposobu ich wydatkowania”, stwierdził komisarz odpowiedzialny za programowanie finansowe i budżet Janusz Lewandowski. „Jednak uproszczenie to ciągły proces, który wymaga regularnych działań ze strony instytucji i państw członkowskich UE. Państwa członkowskie wykonują ok. 80 proc. budżetu UE, więc wszelkie starania na poziomie UE mają szanse powodzenia jedynie wtedy, gdy towarzyszą im środki wprowadzające uproszczenia na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym. Zachęcamy państwa członkowskie do podążania tą samą drogą i dalszego ograniczania obciążeń administracyjnych beneficjentów”.

Niemniej jednak można było osiągnąć więcej. Rozbieżne stanowiska państw członkowskich niejednokrotnie utrudniały wprowadzanie uproszczeń, co z kolei powodowało tworzenie licznych odstępstw i zbyt szczegółowych przepisów (na przykład w obszarze finansowania rolnictwa i funduszy strukturalnych), także w odniesieniu do wykonywania budżetu w ramach różnych programów zarządzanych przez Komisję.

Przykłady uproszczeń:

• uproszczona procedura zwrotu kosztów w dziedzinie badań: pojedyncza stawka zwrotu dla wszystkich uczestników projektu („jeden projekt, jedna stopa finansowania”) i stawka zryczałtowana dla kosztów pośrednich;
• krótszy termin płatności należnych beneficjentom (90 dni) w obszarze polityki spójności;
• „e–spójność”: systemy elektroniczne dla beneficjentów, dzięki którym można przedkładać dane, korzystać z istniejących baz danych, przechowywać dokumenty dotyczące polityki spójności;
• krótszy wymagany okres przechowywania dokumentów: beneficjenci muszą przechowywać dokumenty dotyczące projektów finansowanych ze środków UE maksymalnie przez okres trzech lat.

Kontekst:
W dniu 29 czerwca 2011 r. Komisja przedstawiła swój wniosek w sprawie prostszego, bardziej przejrzystego i sprawiedliwego finansowania ze środków UE na okres finansowy 2014–2020, a w dniu 8 lutego 2012 r. rozpoczęła realizację planu uproszczenia wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020(zob. IP/12/106). Komisja zobowiązała się do monitorowania procesu legislacyjnego w Parlamencie Europejskim i w Radzie poprzez regularne publikowanie tablic wyników i śledzenie osiągnięć w zakresie wprowadzania uproszczeń.

Plan uproszczenia określił dwa główne elementy związane z wprowadzaniem uproszczeń: przegląd rozporządzenia finansowego (zob. MEMO/12/501 i MEMO/12/795), który wszedł w życie w dniu 1 stycznia 2013 r., oraz pakiet 57 wniosków legislacyjnych dla poszczególnych sektorów dotyczących programów wydatkowania funduszy. Przygotowując swoje wnioski w ramach nowych wieloletnich ram finansowych, Komisja dokonała oceny funkcjonowania istniejących programów wydatkowania funduszy, a także przeprowadziła szerokie konsultacje z obywatelami i zainteresowanymi stronami na temat opracowywania nowych programów.
Pierwsza tablica wyników w dziedzinie uproszczenia została opublikowana w dniu 10 września 2012 r., a druga – w dniu 26 lutego 2013 r.

Linki:
Komunikat Komisji w sprawie programu uproszczeń
Komunikat prasowy na temat planu uproszczeń
Notatka prasowa na temat pierwszej tablicy wyników
Druga tablica wyników w dziedzinie uproszczenia
Przykłady uproszczeń
 
 
Źródło: Komisja Europejska Przedstawicielstwo w Polsce