Komisja Europejska uczyniła dziś kolejny krok w kierunku skuteczniejszego i efektywniejszego pod względem kosztów nadzoru nad europejskimi morzami. Dzięki zespoleniu danych z nadzoru od organów cywilnych i wojskowych, takich jak straż przybrzeżna i marynarka wojenna, a także danych z monitorowania ruchu statków, monitorowania stanu środowiska naturalnego i jego zanieczyszczeń, rybołówstwa oraz kontroli granic, można uniknąć powielania prac i uzyskać oszczędności w wysokości 400 mln euro rocznie.

Intensywniejsza współpraca i wymiana danych przyczyniłyby się do skuteczniejszego reagowania w czasie rzeczywistym na zdarzenia na morzu, takie jak wypadki, przypadki zanieczyszczenia, przestępczość lub zagrożenia dla bezpieczeństwa. CISE, wspólny mechanizm wymiany informacji dla obszaru morskiego, ma na celu umożliwienie wszystkim odnośnym podmiotom współpracy i wymiany danych. CISE jest jednym z elementów składowych przyjętej niedawno europejskiej strategii bezpieczeństwa morskiego.

Maria Damanaki, komisarz ds. gospodarki morskiej i rybołówstwa, stwierdziła: „Warunkiem zapewnienia zrównoważonego wzrostu w sektorze morskim jest bezpieczeństwo i ochrona naszych mórz i oceanów. CISE ma na celu zagwarantowanie pełnego obrazu wszystkich zdarzeń na morzu wszystkim zaangażowanym podmiotom nadzoru morskiego. Wymiana takich informacji ma kluczowe znaczenie dla unikania powielania działań podczas gromadzenia danych i wykorzystywania statków patrolowych, samolotów, śmigłowców lub satelitów na tych samych obszarach morza. Obecnie około 40 proc. informacji jest gromadzone kilkakrotnie, a zainteresowani użytkownicy nie wymieniają od 40 do 80 proc. informacji. Nie możemy sobie pozwolić na takie marnowanie pracy i pieniędzy”.

W dzisiejszym komunikacie Komisja przedstawia znaczne postępy osiągnięte na poziomie unijnym i krajowym od czasu opracowania planu działania dotyczącego mechanizmu CISE w 2010 r. oraz intensywne zaangażowanie wszystkich podmiotów w tej dziedzinie. W komunikacie proponuje się również wytyczne i priorytety dla dalszych działań, zarówno na szczeblu krajowym, jak i unijnym. Przede wszystkim należy się skoncentrować na dalszej poprawie wymiany informacji – w szczególności między władzami cywilnymi a wojskowymi – aby lepiej powiązać ze sobą istniejące systemy nadzoru morskiego i doprowadzić do ich interoperacyjności. Przyczyni się to do zwiększenia skuteczności, jakości, zdolności reagowania i koordynacji działań w zakresie nadzoru morskiego na wodach UE, jak również w każdym obszarze geograficznym, w którym UE ma żywotne interesy. Pomoże stworzyć bezpieczniejszy klimat inwestycyjny dla niebieskiego wzrostu i przyczyni się do zwiększenia dobrobytu i bezpieczeństwa obywateli UE.

W najbliższej przyszłości Komisja zamierza zainicjować projekt w ramach 7. programu ramowego w dziedzinie badań w celu sprawdzenia morskiego CISE na dużą skalę. Wspólnie z państwami członkowskimi Komisja przygotuje także podręcznik dotyczący zaleceń w zakresie najlepszych praktyk związanych ze sposobem stosowania CISE w oparciu o doświadczenia z istniejących systemów i projektów pilotażowych, takich jak MARSUNO, Bluemassmed i Cooperation. Komisja będzie również nadal wspierać środki służące rozwijaniu standardów umożliwiających interoperacyjność systemów.

Kontekst

Państwa UE prowadzą i będą prowadzić nadzór morski. Poszczególne organy nadzoru w Europie mają jednak ograniczony dostęp do informacji, którymi dysponują inne podmioty. Dzięki wykorzystaniu najnowocześniejszych technologii, CISE pozwoli połączyć istniejące systemy i sieci nadzoru i doprowadzić do interoperacyjności systemów.

Poprawa wymiany informacji między organami nadzoru morskiego jest jednym z kluczowych celów strategicznych zintegrowanej polityki morskiej UE i ważnym elementem najnowszej strategii bezpieczeństwa morskiego. Wzmocnienie bezpieczeństwa mórz i oceanów jest również istotnym elementem strategii na rzecz niebieskiego wzrostu służącej rozwojowi i wzrostowi zatrudnienia w gospodarce morskiej.

Unia Europejska ma żywotne interesy w dziedzinie gospodarki morskiej w UE i na całym świecie i musi być w stanie w sposób właściwy i skuteczny zabezpieczać te interesy.

Spośród 28 państw członkowskich UE 23 są państwami nadbrzeżnymi, a 26 to państwa bandery.

Państwa członkowskie UE są odpowiedzialne za nadzór nad linią brzegową długości 90 tys. km biegnącą wzdłuż dwóch oceanów i czterech mórz, nie licząc terytoriów zamorskich i obiektów służących bezpieczeństwu narodowemu znajdujących się na innych oceanach. Na ich terytorium znajduje się ponad 1200 portów handlowych; pod ich banderami pływa ponad 8100 statków (o tonażu brutto powyżej 500 GT każdy); zarejestrowano w nich 4300 przedsiębiorstw morskich; działają 764 duże porty i ponad 3800 obiektów portowych. Państwa członkowskie wyznaczyły 80 zarejestrowanych operatorów systemów bezpieczeństwa.

90 proc. zewnętrznej wymiany handlowej UE i 40 proc. jej wewnętrznej wymiany handlowej odbywa się drogą morską.

Europejscy armatorzy zarządzają 30 proc. statków i 35 proc. światowego tonażu, w tym 55 proc. kontenerowców i 35 proc. tankowców, co stanowi 42 proc. wartości światowego handlu morskiego.

Ponad każdego roku przez porty UE przewija się 400 mln pasażerów.

Ponad 20 proc. pojemności światowej jest zarejestrowane pod banderami państw członkowskich UE i ponad 40 proc. światowej floty kontrolowane jest przez przedsiębiorstwa UE.

Około 300 organów publicznych jest zaangażowanych w działania w zakresie nadzoru morskiego w UE i jej państwach członkowskich.

Dodatkowe informacje:

MEMO/14/467

Komunikat oraz dalsze informacje: http://ec.europa.eu/maritimeaffairs/policy/integrated_maritime_surveillance/index_en.htm

Źródło: Komisja Europejska
Źródło zdjęcia: http://www.mediamaritim.de